Déjà vu! Hier hebben we al eens aan meegedaan, en het was tof.
Punt 1: voorbereiding
Eigenlijk is er niet zoveel voor te bereiden. We kennen het water, we kennen de visjes. Eens een verloren uurtje voorvissen voor of na het eten, en dat is in orde.
Luregoblin is een wedstrijd van 8 uur aan een stuk, dat is niet van de poes. De belangrijkste kwestie zijn:
- Waar kunnen we ’s middags een dorfke gaan leggen?
- Hoeveel liter water is genoeg?
- Zonnecrème of regenjaske?
De antwoorden zijn:
- In principe moet in alle openbare gebouwen een openbaar toilet zijn. Dus in theorie kan je elke bibliotheek of politiekantoor of brandweerkazerne binnenwandelen en eisen om uw dorf te leggen.
Nu, bibliotheken op zondag is iets minder, en de brandweer is niet aan de Vaart, nu toch niet meer.
Enfin, vroeger wel. Vroeger was er langs het Luregoblin parcours een fabriek van gasflessen. En die fabriek had een overstort dat vetzakkerij en vervuiling in de Vaart loosde. En de enige vissoort die kon overleven in dat vettig water, was de pos. het stuk parcours aan die fabriek zat vroeger vol met schele pos.
Die vervuiling is ondertussen grotendeels weggespoeld, en het fabrieksgebouw is ingepalmd door de Mechelse brandweer, maar daarna platgesmeten en vol appartementsblokken gezet. Die dan weer een andere invloed hebben op het visbestand op die plaats…
Waar waren we, verdekke? Gelukkig kennen we 3 gezinnen op een boogscheut van de Vaart, waar we kunnen binnenvallen bij hoge nood. - 3 Liter om te beginnen.
- Beide meenemen. Want Vlaams herfstweer is grillig en onvoorspelbaar.
Punt 2: komen aanrollen
Prachtig hé, door de natuurgebieden, voorbij de vogeltjes…
Door de velden, door de hei, rollen wij.
We vissen vandaag met Marc. Jullie kennen Marc al van Open Street Willebroek en van in Boortmeerbeek.
Marc is een goede visser. Volgende dingen worden gezegd over hem:
“Als er naast de baan een plas is met regenwater in, Marc haalt daar een vis uit.”
“Marc vangt vis in een vochtige kelder.”
“Met het tonnage vis dat Marc per jaar vangt, kan een derdewereldland uit de hongersnood geholpen worden.”
MAAR: Marc, waarom heb je feederstokken bij?!
Dat zijn Daiwa Tounament feederstokken! Marc, ik weet dat we gepraat hebben over samen eens een feederwedstrijd te vissen, maar het is streetfishing vandaag hé!? Met Ultra Light stokskes enal.
Punt 3: luisteren naar Jan en Disi
Meester Jan geeft nog de laatste instructies….
… en alleman positioneert zich in de nabijheid van het deurgat, om toch maar eerst weg te zijn!
START!
Punt 4: vis vangen!
Er zou kunnen gezegd worden dat dit de essentie van de dag is. Waar we voor gekomen zijn.
Visjes vangen met Marc is gemakkelijk. Gewoon de camera bij de hand houden en zien dat het meetplankje niet te ver weg ligt. En om het half uur roep je een keer: “Marc! Opschuiven!”.
Voor de middag liep het vlot. Zo vlot zelfs, dat marc even snel kleine baarzen kon vangen als de tijd dat het duurde om ze te fotograferen en de scorekaart in te vullen. Zo gaat het vlot!
Wat doe je op zo’n moment? Kleine vis is bijna volgevist, maar het tempo begin in te kakken.
Stijf doorvissen op kleine vis, om daarna te concentreren op grotere? Of proberen de grotere te strikken als de beet er goed in zit?
Life is full of choices!
Harde beslissingen zijn het. We hebben gekozen om het vak van de kleine toe te vissen. Achteraf gezien niet de beste keuze, maar dat wisten we toen nog niet. De namiddag was taai als oude ballen. Je zag het ook aan de andere deelnemers: iedereen begon te wisselen van stekken. Het was vechten voor elke vis. Ze zaten er nog, maar beten niet.
En voorns tellen niet mee!
Vol in de bek! 0 Punten.
Marc geeft een uitgebreide demonstruktie feedervissen met kunstaas aan de controleurs.
Manmanman….
Punt 5: resultaten?
Dat is een redelijk pedestrian scorekaart, toch qua grote vis. We zijn inefficiënt geweest, want in de namiddag hebben we er veel van 18 en 17cm mogen teruggooien.
Maar bon, Grote Jan en Excel gaan aan het werk:
Prijsuitreiking!
Jeugdvissers zijn sowieso helden en krijgen sowieso een prijs.
Van 10 naar 1:
(BS-baits had mogelijks een rij niet geteld.)
Sympathieke mannen, die 2.
Grootste (b)aars: John Kempeneers met 36cm!
Team Favorite. Deze mannen zijn goed! Die komen van Oekraïne, en doen alles te voet of met het openbaar vervoer! En ze komen ocharme 15 puntjes te kort om te winnen! Dat is 1 vis! Die hadden ze gerust kunnen vangen in die 40 minuten dat ze onderweg waren, want vis vang je in het water, en niet in een rioolputteke. (Behalve Marc, die zou dat nog kunnen.)
Met 909 punten en slechts een heel kleine voorsprong: Team Pedestrian op 1.
Luregoblin streetfishing: goed! Uitputtend. Spannend. Volgend jaar opnieuw. Dik in orde.
Maar fully weird. In wat voor een wereld leven wij eigenlijk? Heel het deelnemersveld heeft een auto of een fiets van duizenden euro’s. En dan komen er 2 jongelingen uit een onderdrukt, gesaboteerd, gebombardeerd land met 1 stokske en het kleinste rugzakske. Die moeten dan lopen naar het water, en ene moet nog eens teruglopen omdat ze iets vergeten zijn. Toevallig het éne jaar dat de zaal ver van het water ligt.
En die winnen dan nét niet, omdat ze geklopt worden door 2 oude zakken met misschien de snelste fietsen van al, maar die dan om te lachen ‘Team Pedestrian’ (NL: Team voetgangers) als teamnaam opgegeven hebben.
Hier is een soort kosmisch karma-circus aan de gang.
Voor al de internet keyboard warriors, de jaloersen, de ongelovigen, de wantrouwigen: Team Pedestrian herbergt geen geheimen.
