Review: Berkley Nanofil

In onze eeuwigdurende queeste naar de ideale hoofdlijn, testten we eerder al de witte 0.10mm versie. Onze indrukken: heel goed, maar heel ovaal, en dat voelt wat raar aan. Alsof je met een lint vist.

Deze keer hebben we de 0.04mm versie, in een low-vis groen kleurtje. Dat was wat er in de rekken hing, traditioneel wordt braid in een fel kleurtje als wit of geel gekocht, om de lijn beter te zien weglopen en afzakken. Maar voor 0.04mm lijn maakt kleur weinig uit: je ziet ze toch bijna niet lopen, je ziet enkel de rimpel in het water.

0.04mm Dus. Of niet, want de kleine lettertjes zeggen 0.545mm. We gaan het niet nameten…

Of deze lijn ovaal is of mooi rond, het is moeilijk te zeggen. Wederom, omdat ze zo dun is.

Trekkracht volgens het label: 1,964kg. Trekkracht volgens onze hoogst accurate en wetenschappelijk onderbouwde handentrektest: vergelijkbaar met de Varivas van 0.05mm, waar 3,5kg opgegeven is.

Maar nu, de aap op de koord en de kat uit de mouw: deze lijn heeft nul komma nul rek! Ze voelt heel plasticachtig aan, de verschillende draadjes zijn niet verweven zoals wol, maar ze lijken samengesmolten tot 1 geheel. De 0.10mm versie had een zekere stijfheid, bij de 0.04mm is dat moeilijk te voelen.

Een belangrijk theoretisch puntje nog: knopen. Berkley geeft 4 te gebruiken knopen op. Dat lijkt ook al aan te geven dat het een speciaal soort draad is: nogal ovaal, en zeer glad. Als wij zo’n soort lijn knopen, maken we ten eerste altijd heel veel wikkelingen, 8 tot 11, en ten tweede knippen we het uiteinde niet af, maar branden we het af, zodat er een knobbeltje achterblijft. Zo slipt de knoop niet door. Maar nummer 3 zullen we proberen onthouden.

Uiteraard betekent een review niets zonder een praktische test.

Test 1: het swingen van een 30+ baars. Resultaat: bevredigend.

 

 

 

 

 

Test 2: een beetje langs betonnen randen en stenen gaan vissen om de schuurvastheid te testen. Dit was in een obstakelrijk water. Resultaat: geen lijnbreuk. Een verzonken fiets of boomstam 50cm door de modder trekken was ook geen probleem.

 

 

 

 

Onze verdere indrukken: werpbaarheid is zeer goed. Misschien een paar meter minder ver dan met de Varivas, maar goed genoeg.

Zichtbaarheid: verrassend goed! Dit is echt een bonuspunt: doordat de lijn plasticachtig aanvoelt en een beetje geheugen heeft, maakt ze duidelijke rimpeltjes in het water bij afzinken.

Pruikgedrag: wederom komt dat klein beetje geheugen en een klein beetje stijfheid goed van pas: ze is op 2 vissessies niet 1 keer rond de ogen gedraaid.

Bonus tip voor de mensen die tot hier doorgelezen hebben: 125m draad van 0.04mm is net genoeg om je spoel te bedekken, zorg dus voor voldoende backing. Nylon uit de grabbelton van rond de 0.20mm is ideaal. Dikker dan 0.30mm dan wordt de knoop veel te dik, en blijft deze in de weg zitten.

Voor nylon werd vroeger aangeraden om 2 a 3mm van de rand van de spoel weg te blijven. Voor dunne braid is dat volgens ons niet nodig, dat mag tot aan de schuine rand volgespoeld zijn.

UPDATE:

We zijn een maand en een half verder, en hij is kapot.

Een knoop leggen is niet meer mogelijk. De draad is een beetje afgebleekt, en een beetje gerafeld. Niet met pluisjes zoals andere braids, maar meer zoals splinters. Elke soort knoop of knik in de lijn, breekt af met heel weinig weerstand.

Ik heb een halve spoel op de molen gelegd, de ongebruikte helft is nog wel perfect in orde en knoopbaar.

Misschien is het een reactie met het water, misschien is het afbraak door temperatuursschommelingen, misschien door het schuren door de geleideogen, maar in ieder geval: de draad is versleten.