Hoe facebook werkt

Let’s face it, heel deze stekelridders toestand is volledig afhankelijk van facebook. Maar hoe werkt zoiets eigenlijk? Is dat niet gevaarlijk of een beetje louche? Waar moeten we op letten?

Facebook is in essentie gezichts-boek, daaruit is het in ieder geval ontstaan. De belangrijkste bedoeling was om iedereen te herkennen. Een beetje zoals een jaarboek van een school, of een smoelenboek in een bedrijf.

Maar feestboek is een success geweest, en je kan er ondertussen veel meer mee:

 

• je kan er wat lachen met je vrienden, ze belachelijk maken of belachelijk gemaakt worden.
• Je kan er vrienden van vrienden vinden.
• Je kan je exen een beetje stalken.
• Je kan er lid worden van groepen met mensen met dezelfde interesses: roofvissen en onderwater manden vlechten enzo.

Kortom: alle zwijnerijen uit het echte leven, kan je op facebook ook doen. Maar nu kan het van in de luie zetel, dat is het grote verschil. Vroeger moest je schoenen en kousen aandoen en naar het café lopen, of naar de sportclub. Nu heb je enkel een smartphone of tablet nodig.

 

Maar hoe werkt het? En waarom is alles gratis?

Hier is een mooi gezegde over: “Als het gratis is, dan ben jij niet de klant, dan ben je het product.” In het Frans rijmt het: “Si c’est gratuit, vous êtes le produit.” En zo is het ook: je maakt op facebook je profiel, met daarin wie je bent en wat je allemaal cool vindt. Dat is exact de data die bedrijven moeten weten: hoeveel geld je hebt, en wat je cool vindt, of waar je een zwak voor hebt. In ons geval is het niet moeilijk: visspullen en kunstaas.

Is dat erg? Wordt je privacy geschonden?

Dat hangt er van af hoe erg je het zelf vindt. Privacy geef je best op, dat is een begrip uit de vorige eeuw waar nog halsstarrig aan vastgeklampt wordt, door de mensen die het nog gekend hebben. Privacy zal verdwijnen, met of zonder jouw toestemming. Als je Google Maps wil gebruiken om de files te vermijden, moet je aan Google laten weten waar je zit. Niks aan te doen. Ze gaan ook weten dat je een auto hebt, en hoe snel je rijdt. Als je er niet tegen kan, moet je zonder smartphone in de jungle gaan kamperen.

“Trust your master”, wordt soms gezegd. Je moet Google, of als je een iPhone hebt, Apple vertrouwen. Apple of Google ziet alles! Ze weten dat je aan het stropen bent: als je smartphone ’s nachts uren lang aan de waterkant is, en er worden foto’s van vissen mee getrokken,… Nog een paar jaar en de milieuinspectie wordt automatisch ingelicht.

Dit geldt in het geval van Facebook ook: je moet maar vertrouwen dat ze je profiel niet verkopen aan té louche bedrijven. Als je dat vertrouwen niet kan opbrengen: profiel schrappen en wegblijven. Rustig alleen gaan vissen, zonder telefoon.

 

 

 

 

 

 

 

 

OK. Facebook profiel nog niet geschrapt? Goed, dan kunnen we verder.

Als het goed is, krijg je op facebook enkel wat reclame over spullen die je leuk vindt, of waar je al eens achter gezocht hebt. Je gaat in ieder geval reclame krijgen, dan is het toch beter dat het nog enigszins interessant is, right? Het is trouwens het beste om een mentale filter aan te kweken voor alles wat reclame is.

Concreet: als je een stekelridders artikel leuk vindt, vind het dan leuk. Als je het niet leuk vindt, vind het dan niet leuk.

Op die manier werkt alles het beste. Wij weten wat het interessantst is om te schrijven, jij krijgt meer relevante artikels te zien, Facebook heeft weer wat (correcte) data verzameld.

Als je denkt dat je vrienden er ook iets aan kunnen hebben, deel dit artikel dan met je vrienden. Als je vrienden geen roofvissers zijn, deel het dan niet met je vrienden. dan moet je nieuwe vrienden zoeken*.

 

 

 

*Op facebook ofzo.