Review: Lucky John Progress Micro Jig 7

Geen perfectie, wel een goede hengel aan een goede prijs.

Deze stok kost 70€. Dat is niet genoeg geld om de perfecte werphengel te maken. Dus met deze review moeten we eerlijk zijn, en Lucky John beoordelen op de keuzes die hij gemaakt heeft, en hoeveel waarde we voor die 70€ kunnen terugkrijgen.

Het gaat ook interessant zijn om te zien of je voor 70€ überhaupt een goede stok kan hebben. Let’s go.

We beginnen bij de zak, en gaan direct door naar het achtereind.

Niet lachen, vetzakskes. De zak is van dunne stof, en al wat van belang is staat er op: naam, referentie, 212cm lang, 2 tot 7 gram werpgewicht. Nobody cares, want die zak verdwijnt toch ergens in een kast.

De achterdop is volledig van EVA schuimrubber. En dat is de enige goede manier om een achterdop te maken: zo kan je je stok rustig op de grond zetten zonder iets te beschadigen, of zonder vis te verjagen. Hier komen ook geen krassen op.

Het handvat is skeletonized, dus je kan de naakte body van de hengel zien. (Vetzakskes, stop het!)

Dan vinden we een waarschuwing over bliksem, bla bla bla, en de spanring voor de molenhouder. Wederom EVA schuimrubber, maar met gekartelde aluminium eindringen. Dat is écht goed, dat biedt goede grip.

 

De molenhouder lijkt Fuji, en is van glasvezelversterkt plastic. Goed spul, hier is alleszins niet bespaard. Er zit geen logo in het midden, maar dat ziet toch niemand als de molen geïnstalleerd is.

En hier komen we imperfectie tegen: op het plastic stuk van de spanmoer is nog een artefactje te zien van het spuitgietproces. Dat is waar het injectieteutje van de mal is. Het is perfect normaal dat daar wat ruw plastic uitsteekt, maar het is geen moeite om met een mes of een vijl die oneffenheid weg te werken.

In het handvat is 1 dun ringetje kurk te zien. Dat lijkt daar niet op zijn plaats, maar er is waarschijnlijk een technische reden voor: daar komen de 2 delen van het handvat samen. Bij fancy hengels is die ring uit aluminium.

Hier zien we ook een eenvoudige haakhouder: van verenstaal gemaakt, en goed afgerond. Zit niet in de weg, en toch op de juiste plaats.

Aan de ene kant zijn de specificaties gedrukt. Heel normaal allemaal, voor een streetfishinghengel.

En aan de andere kant: de volledige naam. Lucky John Authentic Heritage Progress Micro Jig 7. Dat is een mond vol, en 4 verschillende lettertypes en 4 kleuren. in het Vlaams is dat: Gelukzak Jan Authentieke Erfenis Vooruitgang Micro Loodkop 7.

Wel helemaal goed: het achterstuk is blinkend afgelakt, en vanaf de labels naar voor toe, is de blank ongelakt en half geschuurd. Er zijn nog ribbeltjes te bemerken, maar ze zijn niet hoog. Dat is een mooi compromis.

Schoonheidsfoutje in de details: de hele dunne sticker van PROGRESS plakt niet helemaal plat.

 

JAPANESE technology. Geen idee waar het over gaat. LJ geeft bij zijn hengels trouwens ook geen verkoopspraatje. Enkel droge specificaties.

Eindelijk komen we het startoog tegen. Met traditiegetrouw een kaartje. Maar daarop staat enkel het logo, en de lijst van distributeurs. En niet hoe fancy de ogen wel zijn.

De ogen zijn geen Fuji, maar wel anti-tangle. Alle details zijn net iets minder vloeiend dan bij dure Fuji’s en de keramische ringen zijn ook gewoon recht van doorsnede. Eenvoudig, en niet slecht.

De ligaturen zijn goed gewikkeld, en de juiste epoxy is gebruikt voor de afwerking. maar de epoxylaag is niet perfect rond, er zit een soort spiraal in. Zoiets kan gebeuren als de viscositeit van de epoxy en de snelheid van het droogrek niet perfect in balans zijn. Heeft geen invloed op de prestaties. Op andere exemplaren van dezelfde hengel is de epoxy met meer spaarzaamheid aangebracht.

Wat wél invloed heeft op de prestaties en de levensduur, is waar de epoxy allemaal aangebracht is. En dat is wel allemaal goed: netjes ook onder het voetje, en alle overgangen zijn vloeiend.

Dan komen we de bus tegen, de passing is haarjuist, en de binnenkant van de blank is mooi afgedicht.

De reductieogen zijn ook anti-tangle. 1 Oog had een spatje epoxy op een been.

Maar bij de overgang naar de buikogen zien we een teleurstelling: geen anti-tangle ogen meer!

De buikogen zijn allemaal ‘gewone’. Waarom toch? Als de lijn rond een oog waait, is dat toch heel dikwijls aan de top? Rare situatie, maar niet uitzonderlijk: Shimano doet dit bijvoorbeeld ook, met de Diaflash serie. We zullen zien wat de praktijk brengt.

Het topoog is ook een goedkoper model met enkele ruwe kantjes. Redelijk vierkant qua keramieke ring ook.

Het 3e oog staat niet perfect in lijn. De afwijking is klein.

Gewicht: 100 gram. Dat is exact volgens de specs, en heel normaal voor dit type hengel.

Lengte: 6 voet 11 duim, of 212cm. Dat is medium tot kort. In de serie is er nog een langere en een kortere. Maar in de hand voelt de stok langer aan. De butt is ook niet extreem kort, zoals bij de reins. Nameten?

Ha, 4 extra centimeters! Daar dromen vele vrouwen van.

 

LJ zegt niets over de actie, maar dit lijkt Extra Fast. Dat is ook weer toepasselijk voor het type hengel. De ruggengraat is trouwens heel stevig, exact wat het moet zijn. De curve is niet perfect, maar de hengel heeft wel 9 ogen.

De blank voelt gevoelig aan, met toch een normaal niveau van demping.

Conclusie van het droge gedeelte van de test: goede constructie, heel doordacht. Niets is speciaal of fancy, maar niets is slecht.

 

 

Over naar het vochtige gedeelte van de test dan! We gaan op ontdekkingstocht dicht bij huis, een paar uurtjes op een zonnige middag. Ergens zit er een wolf pack dikke baarzen verstopt, die gaan we zoeken.

Eerste stop: grondelland blijkbaar. Op de punten en hoekjes van het kanaal liggen blootgeschuurde, dikke stenen. Daartussen zitten de grondels. Ze lijken niet alleen hun plaats in het ecosysteem gevonden te hebben: ze zijn ook echt op specifieke plaatsen in de kanalen te vinden tegenwoordig.

Dat is een Kessler grondel.

Lastige vissen, maar de gevoeligheid van de hengel is in ieder geval helemaal top! Dat is uitzonderlijk in die prijscategorie.

 

Daarna zijn we baars op het spoor gekomen: eerst kleine formaatjes.

En dan eindelijk dat wolf pack.

Maar wat zegt dit nu over de hengel?

Power: JA! Pietzak Jan is heel bescheiden over zijn werpgewichten, 7 gram werpt moeiteloos en hard. 10 Gram is ook een fluitje van een cent. En de top heeft toch genoeg finesse om dropshot te vissen met 3 gram. Concullega’s vertellen dat zelfs grote snoek afdrillen geen enkel probleem is.

Het anti-tangle gebeuren rond de top is tijdens de test geen echt probleem geweest, 1 of 2 keer is de lijn lichtjes rond de top gedraaid, maar een aantal keren ook niet.

Enkel de hoekigheid van het topoog is oncomfortabel voor wie duurdere stokken gewoon is. Misschien dat de lijn ook sneller slijt. Andere merken durven bij hun goedkope stokken allemaal namaakogen zetten, en dan een (duurder) topoog van Fuji. En dan stoefen dat ze topcomponenten gebruiken. Maar LJ dus niet, LJ is rechtdoorzee. Of rechtdoorzoetwater, in dit geval.

Qua karakter: deze hengel is all-round. Niet echt specifiek voor 1 techniek. De naam geeft wel een hint dat hij om te jiggen is, maar dropshotten of carolina riggen gaat even goed. Dat is heel gunstig voor een instapmodel.

Wat niet opgevallen is tijdens de test, is het handvat. Dat is dus heel goed.

 

We moeten een deel 2 aan de test breien. Horen zeggen dat grote vis drillen geen probleem is, is niet genoeg. We moeten dat zelf kunnen vaststellen.

We trekken naar een groot scheepvaartkanaal, op zoek naar wat snoekbaars.

Yep, geen enkel probleem. Met 12 gram werpen ook niet, er zit heel wat extra kracht verborgen in de blank.

Oh ja, en jiggen gaat prima. Dat waren we bijna vergeten te testen, en het staat in de naam van de stok. Door de goede gevoeligheid van de blank is een loodkop goed te controleren.

 

Conclusie: zeer veel hengel voor weinig geld. Zeer indrukwekkende blank en handvat. De ogen zijn matig, maar nog altijd beter dan andere hengels uit dezelfde prijsklasse. Veelzijdig hengeltje.

Geen perfectie, geen franjes. Maar ook niks mis mee.