2 Dropshothaken op 1 onderlijn, of een loodkop met daarboven nog een dropshot. Geniaal, right?
2 Maal zoveel vangstkans!
Of niet?
We hebben het voor u getest. Op verschillende manieren, met verschillende shads, van verschillende groottes, op verschillende wateren.
Het resultaat: meer miserie, voor dezelfde of een kleinere vangstkans.
De miserie:
2 keer zoveel materiaal om te verliezen bij een vasthanger
20 keer zoveel kans om in de knoop te hangen
0,002% kans om 2 haken goed gezet te krijgen bij een dubbele aanbeet
2 vissen drillen valt in theorie nog wel mee, maar in de praktijk komt 1 van de 2 haken altijd los, zeker bij baars. Bij een gewone rig worden de kopstoten gedempt door de hengeltop, bij double trouble kunnen de 2 vissen tegen mekaar schudden en de haak loswerken.
Werpen is minder accuraat, met zo een hele paternoster aan je lijn.
De vangstkans die toch niet verhoogd is:
2 wezenlijk verschillende shads alletwee goed presenteren is bijna onmogelijk.
Het is niet natuurlijk. 2 Wezentjes die parallel zwemmen, maar toch verschillend zijn, dat komt in de vrije natuur niet voor.
Het lijkt alsof het de roofvis verwart. Het zendt geen eenduidig druksignaal uit.
Wat ook niet allemaal manengeur en rozenschijn is: zelfs voor het testen van 2 kleurvarianten is de double trouble rig niet zo interessant. Dikwijls wordt aangebeten op de onderste shad, ook al heeft die de foute kleur.
De enige variant die wel voordeel brengt, is de Alabama rig. Maar dat is toch wezenlijk anders: dat zijn meerdere gelijksoortige shads die een school prooivis vertegenwoordigen. En een goed gemaakte A-rig pulseert, en trekt de school samen bij een snok aan de hengeltop. Zoals een opgeschrikte school aasvis ook samenkruipt. Behoorlijk verschillend van de double trouble rig.
Stekelridders oordeel: slecht idee.
