Het is om door de grond te zakken, maar het gebeurt: een afgebroken hengeltop.
Gelukkig zijn er oplossingen. We laten zien hoe een inzettop kan worden geïnstalleerd.
Als je een goede hengel had, had je een volle top. En als je toch een hengel had met een holle top, dan kan je er altijd een volle top inzetten. Alle breuken in pakweg de eerste 30cm of de eerste 3 of 4 ogen, kunnen gerepareerd worden.
Dit is het verhaal van de Diaflash van Patrick. Werkelijk verscheurd was hij, toen hij zijn gebroken Diaflash liet zien. En kwaad. En teleurgesteld.
Maar was hoop! Buiten de afgebroken top was de hengel nog bruikbaar. Buiten de gescheurde epoxy ook. En buiten de geplooide geleideogen. En het topoog was ook niet goed.
Ok, eigenlijk was er veel mis, maar het handvat en de blank waren nog goed.
Stap 1: strippen.
Geleideogen verwijderen is gemakkelijker dan gedacht: even de wikkelingen doorsnijden boven op het pootje, en alles pelt er netjes af. De Diaflash blank is extra omwikkeld en blinkend gelakt, dat helpt.
Stap 2: plannen.
We hebben op z’n minst een nieuwe spriet nodig, een topoog, en er was ook een oog vermist. Wikkelgaren en epoxy vinden we wel.
Een gewoon oog vinden we wel, dat is een type CLSG.
Een topoog voor een lichte hengel is altijd moeilijker, de keuze is niet zo groot. Het werpgewicht van deze Diaflash was 0.6 tot 7 gram, dus een volle carbon top van 0.8 tot 1.0mm is daar op zijn plaats. We mikken op 0.9mm.
Dan is het een kwestie van hard zoeken en geld uitgeven.
FST type topogen zijn betaalbaar, maar niet helemaal anti-tangle. En lelijk. Wordt ‘m niet.
T-KGTT is het enige topoog dat te vinden is bij guidesnblanks.com voor een top van 0.9mm, en anti-tangle is, en niet te zot van prijs. Maat 3.5, omdat de bestaande ogen ook die maat zijn.
Stap 3: bestellen.
30 Euro, valt mee.
En als BPost niet staakt, valt levertijd ook wel mee.
Stap 4: spriet prepareren.
Dit is het sleutelmoment! Er zijn 4 maten van carbon inzettoppen die je kan kopen, maar geen enkele past voor jouw hengel. Je moet ze DOEN passen.
Tsjak! Op lengte.
Een ander sleutelpunt is: inzettoppen moeten ‘insteek’. De inzettop telescopisch door de blank vlammen kan ook, maar dan is het verschil in diameter veel te groot, dan komt er een lelijke knik in de actie van de blank. En je hebt kans dat de lengte niet meer klopt.
Een spriet kan je perfect op maat schuren. Je kans zelfs de actie tot op de millimeter bepalen. Gewoon het profiel juist schuren.
Waar de spriet aan de blank moet ‘insteken’, is natuurlijk het kritische punt. De spriet moet daar een nekje krijgen, een trapje.
De blank zelf moet ook bewerkt worden, want de binnenkant van de blank is ook conisch. Je kan niets insteken langs de kleine kant van de cone. Dus je moet even met een boor aan het werk, om een recht, cylindrisch gat te maken. In dit geval een gat van 2mm.
De spriet wordt dus aan alle kanten bewerkt: onderaan om in de blank te passen. Bovenaan om in het topoog te schuiven, en in het midden om de juiste curve te krijgen.
De 2 passingen mogen klempassingen zijn. Hoe meer exact, hoe beter voor de gevoeligheid.
Carbon schuren kan gevaarlijk zijn! Carbonstof is zeer zeer slecht voor de longen.
Fons de spons kan helpen om carbonstof uit de longen te houden.
Voor en na. Dat is een hoop stof! Arme Fons.
Na een hoop geschuur, sluit de spriet goed aan op de blank, is en de curve mooi en vloeiend.
Zo, nu is alles geprepareerd, tijd om wat dingen samen te voegen.
MAAR! Stokken zijn zelden mooi rond. Ze hebben meestal een ruggengraat, een harde kant en een zachte kant. De blank heeft dat, en de spriet ook.
De manier om dat te testen, is eens plooien en rollen. De stok springt dan naar de zachtste kant.
De harde kant kan boven of onder, het is maar wat je verwacht van de uiteindelijke stok. Maar blank en spriet moeten wel op mekaar afgestemd zijn.
Zo een vlagje van tape is gemakkelijk om te onthouden waar de ruggengraat ligt.
Eens we weten wat boven en onder is, kunnen we het topoog vastmaken. Dat is heel simpel en snel, met smeltlijm. Al de andere ogen, kunnen we dan uitlijnen met het topoog.
Stap 5: ogen.
Nu is het tijd om eens na te denken over de zetting van de ogen. Even checken of we er genoeg hebben.
8 + 1 Ogen, 9 totaal dus. Voor een stok van 7 voet 6 duim is dat perfect.
De Rod Guide Spacing Spec Chart van Fuji heeft geen exacte specs voor de situatie waarin we ons bevinden, dus we gaan freestyle. We baseren ons op andere, gelijkaardige hengels, en op de actie van de blank. De ogen mogen vrij dicht op mekaar op de top, waar de hengel het eerste buigt. En voor het achterdeel mikken we op een snelle reductie. Tegenwoordig vist toch iedereen met dunne, lichte braid, dus super kritisch is dat niet. We plakken stukjes tape waar we denken dat de ogen moeten komen, we wikkelen de ogen er op, en dan zien we wel of het goed is. Zo lang er geen lijm op ligt, is niets definitief.
Stap 6: wikkelen.
Met type A bindgaren van Fuji, en strak. Niet zozeer om de actie van de blank te beïnvloeden, maar meer om die toestanden van uitgescheurde wikkelingen ter vermijden in de toekomst.
Dit is eigenlijk een tof werkje.
Als alles gewikkeld is, is het nog mogelijk om de ogen wat goed te zetten en uit te lijnen. En eens goed na te denken over de plaatsing. Het is zelfs mogelijk om er al eens een molen op te zetten en wat braid op te tuigen.
Stap 7: Lak!
Met een stukje tape kan de lak niet gaan lopen.
En klaar!
Het moment supreme: hoe is de actie?
Dat ziet er goed uit. Gevoeligheid lijkt ook top.
Naar de waterkant!!
Uiteraard hebben we dat eerst zelf eens moeten testen, zonder te weten hoe een standaard Diaflash aanvoelt. Maar het voelde goed: snel van actie, strak, en heel gevoelig.
Na een vis of 5 en met lichte tegenzin, heeft Patrick dan toch zijn stok terug in handen gekregen.
Zijn verdict:
iets strakker en gevoeliger. En blij dat een stok van 200€ niet in de vuilbak moet.