Deze week mogen we de opvolger van de Lucky John Progress Micro Jig aan de tand voelen. Dit is de Vanrex finesse game 3 tot 9 gram.
We testen een product altijd tegenover de verkoopspraat van de fabrikant. Maar die ontbreekt deze keer. Er staat niet veel uitleg op de site of in cataloog. Het enige wat we vinden, is:
“Deze hengel van Lucky John is speciaal gemaakt voor de finesse visserij zoals dropshotten en vissen met kleine jigheads.”
Laat ons beginnen waar we altijd beginnen: bij de einddop. En dan gaan we stap voor stap richting de top, en tot slot gaan we eens naar de waterkant.
De einddop is half synthetische kurk, en half EVA schuimrubber. Zeer netjes, en ideaal voor het inzetgebied. Enkel geen inkeping om een rekker rond te spannen, zoals bij Daiwa of Major Craft.
De overgang naar de blank is netjes schuin aangelegd met epoxy, maar de laatste wikkeling ligt een beetje kaduuk.
Heel de Vanrex serie is rood met wit. Dat is vrij uniek, en valt op in een hengelrek in een volle winkel.
Dat lijkt op een echte Fuji VSS molenhouder. Er is geen Fuji logo te bespeuren, maar ook geen enkel verschil.
Hij is licht, stevig, ergonomisch, en volledig de juiste stijl voor dit type van hengel. Nice!
Aah, een spladder epoxy, net waar je vingers zitten.
Lucky John heeft de gewoonte om 4 verschillende fonts te gebruiken op een hengel.
Dit is de interessante tekst: 7 voet is 213cm, en het werpgewicht is 3 tot 9 gram. Dat lijkt zeer geschikt voor streetfishing.
Yep, dat is ongeveer 213cm. Voor 1cm gaan we niet moeilijk doen.
Hier zien we het startoog, namaak van een Fuji KL-H. Dat is modern, dat is licht, dat is helemaal goed. Echte Fuji ogen ga je op een hengel van 60€ niet krijgen.
Het frame is goed gevormd, licht, stevig, en lijkt geanodiseerd. De keramische ring is niet zo rond als een Fuji, maar beter dan de meeste namaak. Daar kan niet over geklaagd worden.
We kunnen wel klagen over de epoxy lak: hier ligt te weinig op, en is er een lichte ribbel van de binddraad zichtbaar en voelbaar.
De sluitpen past perfect, is licht en stijf, maar de epoxy lak is wederom niet perfect afgewerkt.
Dat lijkt een thema te gaan worden: het is goed, het is functioneel, maar het is niet netjes.
Nog KL-H achtige ogen. De gehele trein is helemaal volgens het KR concept, de maten en hoogtes zijn exact juist, maar de uitlijning op de blank is net een tikje slordig. In deze foto zien we ook een gat in de epoxy laag, de lak sluit niet goed aan op de oogvoet. De aflakchinees had waarschijnlijk haast.
De lak die aan het vorige oog te weinig was, ligt hier teveel. Dat is een te dikke blob. Dat weegt veel, en bedekt de oogvoet.
Dus de epoxy lak ligt slordig op een aantal ogen. Maar hoe erg is dit, realistisch gezien?
Vang je er een vis minder door?
Neen.
Wordt de hengel minder gevoelig?
Neen.
Wordt de levensduur van de stok slechter?
Waarschijnlijk niet.
Dus we zijn kritisch aan het zijn voor een budgetstok, maar er zijn andere stokken binnen dezelfde budgetklasse waar de afwerking wel perfect is. Dus het kan wel.
Een topoog is belangrijk, en veel budgetstokken gaan hier de mist in. Hier zien we degelijke namaak van een zeer duur Fuji topoog. En het ligatuur ligt goed. En deze keer krijgt elk ligatuur een rode sierwikkeling.
Er zijn 9 ogen in totaal, dat is zeker genoeg van een stok van 213 cm.
Gewicht is nergens vermeld, maar we meten 101 gram. Dat is licht, en perfect in de lijn der verwachtingen voor dit soort stok.
De actie wordt omschreven als fast. Dat kan kloppen. De top doet een beetje denken aan een hinge tip: de meeste buiging zit ergens rond het 4e oog. Er zit weinig buiging rond het topoog.
Als je doortrekt, buigt het achterdeel mee. Dat voelt heel standaard aan.
En over gevoel gesproken: dit is een gevoelige blank. Hij doet denken aan de hele dure Amerikaanse merkstokken, waar je een soort elektrisch aanvoelende ‘DZOINGggggg’ voelt bij elke trilling. We zouden eigenlijk eens aan de waterkant moeten gaan testen hoe dat daar aanvoelt….
Eerste indruk: zo strak als een bezemsteel! Deze stok is een kruising tussen een bezemsteel en een satéprikker.
Los tot aan de overkant van het kanaal werpen is geen enkel probleem. 3 Gram, 5 gram, of 7 gram werpt allemaal even vlot. Dus het opgegeven werpgewicht klopt.
Over de accuraatheid van het werpen kunnen we moeilijk een oordeel vellen. We hadden er last mee, maar dat is waarschijnlijk te wijten aan jarenlange visserij met lange zwiebelstokken. Met wat gewoonwording komt het waarschijnlijk wel goed.
De gevoeligheid is zeer hoog. Een steentje voelt aan als een rots, en een aanbeet van een guppy voelt als een metersnoek die de hengel in het water wil sleuren.
Raar maar waar: de combinatie met de super finessige Daiwa Caldia en de dunne Ultra Light Streetfishing Braid was niet top. Met een dikkere lijn en een snellere molen was de balans beter.
De stok mag dan wel finesse game heten, maar die finesse moet je dan toch zelf meebrengen. De finesse zal niet van de stok komen.
Een verticaal geviste, zware dropshot ging goed. Spinners en pluggen en loodkoppen en chatterbaits voelen ook allemaal goed aan. Maar de echte finessige technieken: kickback, carolina rig, lichte dropshot,… dat is niet het sterkste punt van de finesse game stok.
Op de finessige technieken mis je teveel beten. Je voelt alles, maar je haakt weinig. In dat opzicht is de finesse game het tegenovergestelde van de Reins Aji Ringer Z: met de Aji ringer voel je niks, maar haak je alles.
Die finesse moet je zelf meebrengen. Met een lichte jighead voel je alles, en ben je heel direct verbonden. Dat is goed, maar met deze stok is dat evenzeer gevaarlijk: je bent al snel té hard aan het werken met je jighead, en je aas springt dan heel agressief van links naar rechts. Als de vis niet actief is, moet de finesse in je pols zitten.
Wel helemaal toepasselijk: keuteren tussen de bootjes. In een gaatje van een paar vierkante centimeter komt het bezemsteelachtige karakter helemaal tot zijn recht.
Conclusie: degelijke stok, goede componenten voor weinig geld, maar de naam is fout.