Sommigen zeggen dat hij een vis kan vangen uit een plas regenwater.
Al wat wij weten, is dat hij Marc heet, en dat we met hem wedstrijd gaan vissen!
In Willebroek dan nog, op het zeekanaal. Dat kan redelijk ruig en intimiderend zijn.
Maar zoals vele andere teams, was Marc een paar keer gaan voorvissen. Dus we hadden een plan: we gaan met de electrische fiets, en we palmen de meest voor de hand liggende, meest bekende stek in. Maximum provocatie vanaf de eerste minuut, en daarna zien we wel.
Zo gezegd, zo gedaan. Regenweer of niet.
Willebroek ligt aan de Rupel, dus dat is gewoon de dijk afrijden van in Lier, simpeler kan niet.
Ware het niet dat we er ’s morgens niet helemaal bij waren, en uit gewoonte de fietsostrade naar het werk genomen hebben…
Aaah, de boorden van de Rupel en de drabbige klei van Boom. Dat is het enige stuk dat niet bevist werd. Het parcours was een netjes omschreven strook, van Wintam tot in Tisselt.
2020 Is coronajaar, maar gelukkig was alles netjes geregeld, met ontsmettingsalcohol, mondmaskers en een circulatieplan. Ode aan de organisatoren!
We zijn niet helemaal zeker of deze meneer het concept van streetfishing begrepen heeft. Maar ieder z’n ding!
Marc z’n konijnen zijn ontsnapt. Maar zijn schepnet zal niet ontsnappen!
De wedstrijd zat potvol, dus het deelnemersveld was indrukwekkend.
Wedstrijd vissen met Marc is eenvoudig: gewoon volgen en af en toe een vis boven sleuren. Baars was na 2 uur vissen al ‘in orde’. Heel het tabelletje was volgevist. Wel voornamelijk kleinere exemplaren, maar toch een paar mooie ook.
We hadden dus nog een hele namiddag om een stuk of 20 snoekbaarsjes te vangen, althans…. dat was het plan.
Maar het plan liep voor geen meter, om eerlijk te zijn. We hebben niet geteld, maar we hebben beiden waarschijnlijk wel 20 keer kapot getrokken. En een goed deel van het parcours afgefietst zonder vis boven te halen.
Veel experimenteren en vooral doorzetten leverde dan toch een dikke baars op.
En uiteindelijk zijn we ook nog 2 verdwaalde snoekbaarsjes tegen het lijf gelopen.
Gezellig napraten en verbroederen is altijd leuk, maar het allerbeste van de dag was wel de hamburger van de mannen van de visclub. Na 8 uur wind en regen en vis kan dat smaken.
De puntentelling was een spannende affaire, we eindigden op 2 centimetertjes van een podiumplaats.
De mannen van Willebroek doen dat goed. Volgend jaar zijn we terug van de partij!
Pingback: Wedstrijdverslag: Luregoblin Streetfishing 2024 – Stekelridders.be