Brugge Lure Fest is technisch gezien geen streetfishing wedstrijd. Ze hebben al wel straten in West-Vlaanderen, zo onderontwikkeld is het nu ook weer niet, maar BLF speelt zich niet af in de binnenstad. Eerder op kilometers en kilometers kanaal, bijna zo ver als de kust en de Nederlandse grens. Het is een Lure Fest, geen Open Street.
En route!
Laat ons de dag beginnen met goud in de mond en een okselfris fietsritje over de fietsostrade. Beste uitvinding sinds de G tail. Om streetfishing kunstaas wedstrijden mee te doen, is het belangrijk dat je je saldo aan husband points hoog genoeg houdt. De auto niet pikken op een zondag zorgt voor bonuspunten.
We vissen BLF met David. Dat is een voormalige pescamaterialis patiënt die volledig afgekickt is. Hij heeft alle slechte gewoonten achter zich gelaten. Behalve stokken kopen.
Wij zijn schoenbroers!
Niet schoonbroers. SCHOENbroers.
Naar Brugge tuffen duurt wel even, maar de winkel Carp Cube stelt alles ter beschikking voor de innerlijke mens. Koffie, koffiekoeken, en sanitair.
Ja, die instructie lijkt overbodig, in een toilet. Elke mens weet wel hoe stoelgang werkt.
Luisteren naar de briefing. Boss man Lander en Ludovic.
Indrukwekkend veel volk, trouwens. 100 Man kan meedoen, en dat zit snel vol. (Hier zit een mop verstopt over de StekelRidders vrouwen, maar ze gaat er niet uitkomen.)
9 Uur: startschot, en volle gaas naar de eerste stek. Omdat het niet streetfishing is, en omdat het parcours mijlen en mijlen lang is, verplaatsen de meeste mensen zich met de auto.
BLF is een Big Fish competition, dus het is een beetje alles of niets. 1 Van de prijzen die er te winnen valt, is de prijs voor de eerste 30+ baars. Wie als eerste een reglementaire foto van een 30+ baars doorstuurt, heeft prijs.
Wel, die 30+ baars heeft zich laten zien. Op onze eerste stek lag een school voorntjes…
Kan niet slecht zijn, zoiets.
Wel, de 30+ baars liet zich zien, en begon de jacht op een voorntje, letterlijk onder onze voeten. Zo een jacht is niet efficiënt zoals bij een snoek, dat is eerder een schouwspel met wat gestuntel en gepor, en veel opspattend water.
Het probleem was: mijnheer Baarsmans had gewoon geen enkele interesse in kunstaas. Een blinkend lepeltje lijkt heel goed op een half stervend voorntje, en zelfs na 4 worpen, letterlijk op centimeters van Baarsmans..
Uiteraard is het uitgerekend het KLEINSTE baarsje uit de school, dat aan de lepel gaat hangen. Dat is geen efficiënte manier van werken, als je eerst alle kleintjes moet wegvangen om aan de grote te geraken. Nuts!
Omdat er af en toe wel eens een baars door het water joeg, heeft David nog verwoede pogingen gedaan met een Whopper Plopper, een gewone plopper, ratelpluggen, chatterbaits,… Snel en luid kunstaas bleek niet de orde van de dag te zijn. En kameraad snoekbaars had er niet veel zin in.
Om het verhaal van een lange dag kort te maken: stekken uitmelken, dropshotten, en vooral heel traag vissen bleek de enige manier om wat vis op het meetlint te krijgen.
En dat bleek ook bij de uitslag en de napraterij bij een broodje warm vlees: er waren op het hele parcours maar een klein handjevol grote snoekbaarzen gevangen. Op een deelnemersveld van 100 man is er altijd wel 10% of zo die blankt, maar ook altijd enkele helden die een tripel te voorschijn toveren, of een grote vis.
En die krijgen een dikke prijs natuurlijk.
Indrukwekkend aanzicht trouwens, zoveel stoere mannen en vrouwen in een gelijk t-shirt.
Moe en voldaan en met een goodie bag vol shads en bier keerden we huiswaarts. BLF: aanradertje!