VERSLAG: Open Street Hever – Boortmeerbeek

Ergens in het midden van de Leuvense Vaart, in de regio van Hever en Boortmeerbeek, ligt een prachtig stukje kanaal dat stampvol baars zit.

Prachtig, zo in de nazomer.

Helaas was de nazomer gedaan op zondag 3 oktober, de dag van de wedstrijd. Niks te klagen over de organisatie, en zeker niet over de uitgebreide prijzentafel, maar men had beter wat meer steekpenningen overgelaten voor de weerman.

Regen, regen, vis, en nog eens regen. Met ons regenkostuum aan werden we ontvangen op de parking van De (vernieuwde!) Poemper.

Het was nauwelijks licht, en de parking stond al vol. Met camionetten én geprepareerde fietsen. Want we waren niet alleen met ons idee om toch maar de fiets te nemen.
De Leuvense Vaart is voorzien van jaagpaden, dus aangeraden vervoersmiddelen zijn fiets, pedelec, en elektrische step. Geen rolschaatsen zoals in de mail vermeld. Wat een dwaas idee. Van waar komt dat nu weer?

Een koffiekoek in de muil, een scorekaart in de hand, en hop, weg waren ze. 50 Teams was het absolute maximum, en die waren allemaal aanwezig. Dat is best een hoop volk, op een parking of aan de waterkant.

De Leuvense Vaart is ons niet onbekend, en we waren beiden 2 halve dagen lichtjes gaan voorvissen. Lichtjes, want zwaar voorvissen speelt enkel maar in je nadeel. De vis leek heel verspreid te zitten, en op heel willekeurige stukken.

Tijdens de wedstrijd was het best druk aan de waterkant. We dachten een stuk gevonden te hebben waar iets meer vis bij mekaar zat,… maar dat hadden een stuk of 8 andere teams blijkbaar ook gevonden. Zo gaat het niet vooruit hé, als de vis geconcentreerd zit, maar de vissers ook.

Het vissen ging … onregelmatig. Er zat af en toe wel eens een jaap tussen:

Maar meestal was het een kwestie van: 2 vissen vangen, opschuiven. Zou dat dressuur zijn?

Na de middagpauze hebben we rustig verder gedaan, maar dan de andere kant van het parcours op. Zelfde systeem: diep en traag vissen, af en toe een jaap vangen, en doorschuiven.

Zo een meetbak is handig, maar lastig als de vis 30,5cm is. Oh well, dan schrijven we gewoon 30cm op.

Die japen, dat is nieuw. De vorige jaren was er meer vis te vangen, maar kleiner. Dit jaar is het een sportieve bedoening.

Over sportief gesproken….

DRIE karpers hebben we moeten afgeven! De eerste had David gehaakt, hoogst waarschijnlijk rechtmatig in de bek. 20 Minuten later en 400m verder is de haak dan afgebroken. Zijn slip is uitvoerig getest geweest.

Vlak erna hebben we nog een karper even gehaakt, en de haak in een schub geprikt.

Op de terugweg, op dezelfde stek: terug karper! Wederom: stok 20 minuten zo krom als een hak, en die slip maar gieren en gieren.

Dat bleek een spiegelkarper van rond de 15 kilo, in de staart gehaakt. 2 Keer heeft hij boven het net gehangen, maar hij paste er zijdelings niet in! Na een minuut of 20, een kwartier voor het einde, is de draad dan gelost. Damn! Dat was de vierde soort geweest, en gemakkelijk de grootste vis. En een gigantische duikboot van een beest.

Met een gebroken lijn en ziel zijn we dan maar teruggefietst naar De Poemper, de scorekaart gaan afgeven en een hotdog gaan verorberen.

Deugd dat dat kan doen, na een dag fietsen, trekken en vis vangen in de regen.

Die prijzentafel! Ze bulkt!

Sabine had werk. Alle centimeters excellen, foto’s nakijken, en prijzen uitdelen.

Het verdict: helemaal bovenaan team Sym-Pa-Thie:

Héél sterk gevist van de mannen. De SYMpathieke PAtrick ennTHIErry.

Op plaats 2 Team Luregoblin. Die kennen we nog van in Lier.

En op plaats 3: wij! De G Tail Gangsters. Een pakket vol snoekshads was onze prijs:

Dat is leuk! En zo’n wedstrijd ook.

Dat kan ook de conclusie zijn: leuk! Baars vangen, hot dog eten, karperrodeo, prijs winnen. De perfecte wedstrijddag.